رابطه دندان‌پزشکان و داروی دگزامتازون رابطه ای پر فراز و نشیب و توام با جاذبه و دافعه است. وقتی به نظرات همکارانمان در مورد تجویز دگزامتازون مراجعه می‌کنیم با نظرات رادیکالی مواجه می‌شویم. عده‌ای از دندان‌پزشکان (که در اکثریتند) برای موارد بسیاری دگزامتازون تجویز می‌کنند. عده‌ای دیگر هم هستند که موضع مخالفی نسبت به تجویز این دارو داشته به طور کلی تجویز آن را رد می‌کنند. ولی به راستی چه موقع برای بیمارانمان مجازیم دگزامتازون و به طور کلی کورتیکواسترویید تجویز کنیم؟

خانواده‌ای که داروی دگزامتازون به آن تعلق دارد مطمئنا خط اول کنترل درد‌های دندانی نیست. خط اول کنترل درد‌های دندانی به خصوص دردهای دندانی با منشا اندودونتیک داروهای ضد التهاب غیراستروییدی (انتخاب اصلی: ایبوپروفن) هستند. بهتر است تمام داروهای کنترل درد با دوز بارگذاری (Loading Dose) تجویز شوند. یعنی بیمار بار اول دو برابر دوز تجویزی را مصرف کند (مثلا اگر ایبوپروفن ۴۰۰میلی گرم تجویز می‌شود بیمار بار اول ۸۰۰ میلی گرم مصرف کند).

خط دوم کنترل درد‌های دندانی اضافه کردن استامینوفن و داروهای مخدر است.

در خط سوم کنترل درد‌های دندانی استفاده از گلوکوکورتیکوییدها (کورتون‌ها) مطرح شده است؛ اما چند نکته در مورد تجویز کورتون‌ها برای کنترل درد مطرح است.

اینکه کورتون‌ها خط اول کنترل درد نیستند به این معنا نیست که ما دندان‌پزشکان باید منتظر شویم تا خطوط اول و دوم اثر نکند و بیمار درد بکشد و بعد به سراغ آخرین حربه‌های کنترل درد برویم.