روزی بهلول از کوچه ای می گذشت. کودکانی را دید که مشغول بازی هستند؛ ولی یکی از آنها ایستاده است و بازی نمی کند.بهلول به او گفت: می خواهی وسیله بازی برای تو بیاورم ، تا تو با کودکان دیگر به بازی بپردازی؟

کودک پاسخ داد:خداوند ما را برای بازی کردن نیافریده است!

-بهلول پرسید:پس ما را برای چه هدفی آفریده شده ایم؟

-کودک گفت: برای عبادت پروردگار چنانچه خدا در قرآن می فرماید:

" افحسبتم انما خلقناکم عبثا و انکم الینا لا ترجعون "یعنی آیا پنداشتید که شما را بیهوده آفریدیم و به سوی ما بازنمی گردید؟!

بهلول گفت: شما هنوز کوچک هستید و به سن بلوغ نرسیده اید.

کودک با کلامی دلنشین پاسخ داد:

- مادرم را دیدم که می خواست آتش روشن کند. او هیزمهای کوچک را در اجاق گذاشت و آتش زد، سپس هیزم های بزرگ را روی آنها گذاشت تا آتش بگیرند!بهلول از بسیاری دانایی کودک در حیرت بود، پرسید:

- نام تو چیست؟

و پاسخ شنید:حسن عسگری (ع)